ខ្មែរយើងមានរបៀបសម្គាល់ពាក្យ សម្រាប់អោយដឹងថា មួយណាជានាម, មួយណាជាកិរិយាស័ព្ទ ប៉ុន្តែជារឿយៗ ខ្មែរតែងយកមកប្រើច្របូកច្របល់គ្នា វង្វេងវង្វាន់ឡប់អាចម៌ខ្សៀ។ ពាក្យខ្លះ អាចលើកលែងបាន ទោះជាមានលក្ខណៈស្ទួនគ្នាក្តី។ ឧទាហរណ៍៖ អភិវឌ្ឍ, ពិសោធ, អនុញ្ញាត (កិរិយាស័ព្ទ), អភិវឌ្ឍន៍, ពិសោធន៍, អនុញ្ញាតិ (នាម)។
ខ្ញុំសង្កេតឃើញភាគច្រើន, ទាំងក្នុងសៀវភៅ, ទស្សនាវដ្ដី, កាសែត… យកនាមមកប្រើជាកិរិយាស័ព្ទ ហើយពេលប្រើក្នុងទម្រង់នាម ការថែមពាក្យ ការ នៅពីមុខ ដូចជា ការអភិវឌ្ឍន៍, ការពិសោធន៍, ការអនុញាតិ ។ ខ្ញុំគិតថា បើយើងមានរបៀបសម្គាល់ទៅហើយនោះ យើងគួរតែនាំគ្នា យកមកអនុវត្តជាផ្លូវការ ដើម្បីបំបាត់ភាពច្របូកច្របល់។
យ៉ាងណាក្តី ពាក្យទាំងនេះ ពុំសូវមានកំហុសធ្ងន់ទេ។ ពាក្យដែលខុសធ្ងន់ គឺដូចជាពាក្យ ទំនាក់ទំនង ដែលជានាម, មានន័យថា ការទាក់ទង… ប៉ុន្តែគេយកទៅប្រើជាកិរិយាស័ព្ទ ហើយដែលពេលគេប្រើជាទម្រង់នាម គេសរសេរថា ការទំនាក់ទំនង។ រីឯពាក្យ ទាក់ទង ដែលជាកិរិយាស័ព្ទ នៃពាក្យទំនាក់ទំនង បែរជាគេបំបាត់ចោល ព្រោះមូលហេតុគឺ មានសំឡេងមិនពិរោះ។
ធ្ងន់ជាងនេះ ពាក្យដែលបណ្ដាល អោយខុសកាន់តែធ្ងន់ គឺពាក្យ នឹង, និង។ តួយ៉ាង ដូចលោក ខឹម វាសនា ដែលលើកពាក្យសម្រង់ល្អៗ មកបកប្រែ បញ្ចេញបញ្ចូល ដើម្បីផ្សព្វអប់រំ, ប៉ុន្តែការសរសេរ មានការភ័ន្តច្រឡំគ្នា រវាងពាក្យ នឹង និង និង ដែលជួនកាល បណ្ដាលអោយដូរខ្លឹមសារ នៃពាក្យសម្ដីទាំងមូល។
នៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍ គេអាចប្រឡែងលេងនឹងពាក្យ ដោយស្មេរគ្រាន់តែប្ដូរទម្រង់តិចតួច នៅក្នុងសំណេរ ទៅតាមក្បួនដែលមានចែងមកស្រាប់ ញ៉ាំងអោយអត្ថបទរបស់គេ មានន័យខ្លឹមសារ ពិរោះជក់ចិត្ត មិនរំខានដល់អ្នកអាន ដែលទើសភ្នែក នឹងការសរសេរខុស។
យ៉ាងណាក្តី នេះគ្រាន់តែជាគំហើញមួយជ្រុង ដែលខ្ញុំលើកឡើងសម្រាប់ ចែកគ្នាពិចារណា។
