“ខ្ញុំមានមោទនភាពកើតមកជាកូនខ្មែរ”
=================
ឃ្លាដែលគេនិយាយនេះ ហាក់ដូចជាមានន័យថា គេអាចងាប់ទៅវិញតាមចិត្ត ហើយចង់កើតម្តងទៀតជាសាសន៍អ្វីក៏បាន (???)
នៅក្រោមមេឃ មានមនុស្សជាង ៧ពាន់លាននាក់ សុទ្ធតែបានកើតចេញពីម្ដាយ ហើយការដែលគ្រាន់តែចេញពីផ្ទៃម្ដាយ ដូចជាគ្មានអ្វីជាទីមោទនៈទេ។ អ្នកដែលមានមោទនភាព គួរជាម្ដាយដែលខំពរពោះ ៩ខែ និងឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់យ៉ាងលំបាក ក្នុងការបង្កើត។ ចំណែងខ្លួនឯង គ្រាន់តែកើតមក មានម៉ែបំបៅ និងចិញ្ចឹមអោយធំ… មោទនភាពអំបែងក្បឿងអីដែរ???
បើគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹង ក៏ជាជាទីមោទនដែរនោះ គឺមានន័យថា វាក៏ជាទីមោទនៈ សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ក្រោមមេឃ, ហើយបើវាជាធម្មតា សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាទៅហើយ ចាំបាច់ទៅស្រែកចំទាល សម្ដែងមោទនភាពធ្វើអី?
មោទនភាព គឺប្រៀបដូចជាខោស្លីប។ អ្នកណាក៏មានខោស្លីប ប៉ុន្តែក៏មិនមែនបានសេចក្ដីថា គេត្រូវទម្លាក់ខោវែង បង្ហាញខោខ្លីនោះដែរ។
បើគេនិយាយថា “ខ្ញុំមានមោទនភាពជាខ្មែរ” នោះវាសមទំនងខ្លះ។ ឧទាហរណ៍, អេនចូលីណា ចូលី គាត់បានជ្រើសចូលសញ្ចាតិជាខ្មែរ, គាត់អាចនិយាយថា “ខ្ញុំមានមោទនភាពជាខ្ញុំ” ពីព្រោះគាត់ឃើញអ្វីម្យ៉ាង ដែលគាត់ពេញចិត្ត ហើយសម្រេចយកសញ្ជាតិជាខ្មែរ។ ប៉ុន្តែបើនៅសុខៗ យើងដើរស្រែកថា “ខ្ញុំមានមោទនភាពកើតមកជាកូនខ្មែរ” យើងក៏អាចស្រេកថា “ខ្ញុំមានមោទនភាពកើតមកជាកូនមនុស្ស” ហើយ ៧ពាន់លាននាក់ជាង សុទ្ធតែជាកូនមនុស្ស, ដូច្នេះមានអីអស្ចារ្យទៅ! ដល់តែអ៊ីចឹងទៅ គេថាអាហ្នឹងវាឡប់!
ហឺ!!! ម៉ែអាថ្លែនអឺយ!!!
Through the Eyes of the Butterfly 