ឆ្កែចចក និង​សត្វក្រៀល

ឆ្កែ​ចចក​មួយ​ក្បាល ស៊ី​លោភ​ខ្លាំង​ពេក ក៏​ស្លាក់​ឆ្អឹង​នៅ​ទទឹង​ក។ ​​វា​បាន​រត់​ទៅ​រក​សត្វក្រៀល ​អោយជួយ​លូក​យក​ឆ្អឹង​ចេញ។

“​ខ្ញុំ​នឹង​ជូន​រង្វាន់ឯង​យ៉ាង​គាប់​ចិត្ត, ប្រសិន​បើ​ឯង ជួយ​ដក​ឆ្អឹង​ចេញ​ពី​បំពង់ករបស់​យើង,” ចចក​និយាយ ទៅកាន់​សត្វ​ក្រៀល។

សត្វ​ក្រៀល​ដឹងថា ការ​ដាក់​ក្បាល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មាត់ របស់​ឆ្កែ​ចចក មិន​មែន​ជា​រឿងល្អ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​សារជាតិ​លោភ​លន់​របស់​វា, វា​ក៏យល់​ព្រមធ្វើ​តាម​ឆ្កែចចក។

បន្ទាប់​ពី​ឆ្កែ​ចចក​ បានទទួល​អារម្មណ៍​ថា ឆ្អឹង​បាន​របូត​ចេញ​ពី​បំង់កវា​ហើយ វា​ក៏​ដើរ​ចេញ​យ៉ាងហី។

“ឯណា​រង្វាន់​របស់​ខ្ញុំ?” សត្វ​ក្រៀល​ស្រែក​សួរ​ទាំងអន្ទះសារ។

ឆ្កែ​ចចកគ្រហឹម រួច​បែរ​ក្រោយ និយាយ​ទៅ​កាន់​សត្វ​ក្រៀលថា៖
“ស្អី! ប៉ុណ្ណឹង​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​ទេឬ? អញ​អនុញ្ញាត​អោយ​ឯង ដកក្បាល​ចេញ​ពី​មាត់​អញ ដោយ​ពុំ​ខាំ​ត្របាក់​នោះ គឺ​សំណាង​ឯង​ហើយ!”

នៅ​ពេល​បម្រើ​មនុស្ស​អា​ក្រក់ កុំ​រំពឹង​ចង់​បាន​រង្វាន់។

THE FOX AND THE GRAPES

A Fox one day spied a beautiful bunch of ripe grapes hanging from a vine trained along the branches of a tree. The grapes seemed ready to burst with juice, and the Fox’s mouth watered as he gazed longingly at them.

The bunch hung from a high branch, and the Fox had to jump for it. The first time he jumped he missed it by a long way. So he walked off a short distance and took a running leap at it, only to fall short once more. Again and again he tried, but in vain.

Now he sat down and looked at the grapes in disgust.

“What a fool I am,” he said. “Here I am wearing myself out to get a bunch of sour grapes that are not worth gaping for.”

And off he walked very, very scornfully.

There are many who pretend to despise and belittle that which is beyond their reach.

កូនពពែ និង​ឆ្កែចចកឈ្មោល

កូន​ពពែ​មួយ​ក្បាល ដែល​ចូល​ចិត្ត​លោត​កញ្ឆេង​ចុះឡើង បាន​ត្រូវ​អ្នក​គង្វាល ដាក់​អោយ​នៅ​លើដំបូល​រោង​ចៀម ដែល​មាន​ប្រក់​ស្បូវ ដើម្បី​អោយ​ផុត​ពីការ​យារយី របស់​សត្វ​ចចក​។ កូន​ពពែ​ដើ​មើល​ត្រួសៗ នៅ​តាម​គែម​ដំបូល ហើយ​ពេល​វា ​ប្រទះ​ឃើញ​ឆ្កែ​ចចក​ឈ្មោល​មួយ​ក្បាល​ វា​ក៏​ធ្វើ​មុខធ្វើមាត់ ហើយ​និយាយចំអក​ដាក់​ឆ្កែចចក។

“អញឮ​ឯង​ហើយ,” ឆ្កែ​ចចក​និយាយ, “អញ​មិន​ប្រកាន់​គុំ​ខឹង​នឹង​ឯង​ទេ ពី​ព្រោះ​ពេល​ឯង​នៅ​ខាង​លើ​នោះ, គឺ​ដំបូល​ទេ ដែល​ចា​អ្នក​និយាយ, មិន​មែន​ឯង​ទេ។”

កុំ​និយាយ​អ្វី​​ដែល​មិន​គួរនិយាយ ទោះ​នៅ​ក្នុង​ពេល​ណា ឬ​ស្ថានភាព​ណា​ក៏​ដោយ។

បកប្រែពីរឿងព្រេងនិទាន​របស់​ជនជាតិ​ក្រិក ដោយ​បុត្រាខ្មែរ

កូនក្តាម និងមេក្តាម

“ហេតុអ្វី​កូន​ឯង​ដើរទទឹង​យ៉ាង​ហ្នឹង?” មេក្តាម​និយាយ​ទៅ​រក​កូន​ក្តាម។ “​កូន​ឯង​​គួរ​តែ​ដើរ​ត្រង់​មុខ ដោយ​​បង្វិល​ជើង​ចេញមក​ខាង​ក្រៅ។”

“សូមអ្នក​ម៉ែ​បង្រៀន​កូន​ផង,” កូនក្តាម​និយាយ​ទៅ​កាន់​មេក្តាម ដោយ​ក្តី​គោរព។ “កូន​ពិត​ចា​ចង់​រៀនណាស់​។”
មេក្តាម​ព្យាយាម​ដើរ​អោយ​ត្រង់​ទៅ​មុខ ប៉ុន្តែ​ព្យាយាម​យ៉ាង​ណា ក៏​ដើរ​បានតែ​ទៅ​ចំហៀង។ មេក្តាម​បាន​ព្យាយាម​បង្វិល​ជើង​ចេញ​មុខក្រៅ ហើយ​ក៏​ជំពប់​ជើង​ដួល​ផ្កាប់​មុខ។

កុំ​ប្រដៅ​គេ អោយ​ធ្វើ​យ៉ាងណា លុះ​ត្រា​តែ​ខ្លួន​ អាច​ធ្វើ​បាន​ជា​គំរូ​ដល់​គេ។

បកប្រែពី​រឿងព្រេងនិទាន​ជនជាតិក្រិក របស់អ្នកប្រាជ្ញា អ៊ីសុប

អ្នកស្រែ និង សត្វពស់

នៅ​ ក្នុង​ រដូវ​ ត្រជាក់ មួយ, កសិករ ម្នាក់ បាន ប្រទះ​ នឹង​ ពស់មួយ ក្បាល ដែល​ កំពុង​ រងា ​រឹង​ស្តូក ដោយ​ ព្រោះ​តែ​ ធាតុអាកាស​ ត្រជាក់ ​ខ្លាំង ពេក។ គាត់​ មាន​ ក្តី​អាណិត​អាសូរ​ យ៉ាង​ ខ្លាំង ហើយ​ បាន​ លើក​ ពស់ មក​ ផ្អឹប នឹង​ ទ្រូង។ ពស់​ ដឹង​ ខ្លួន​ ឡើង វិញ ដោយសារ​ កម្តៅ ហើយ​ ក៏ ចឹក​ កសិករ នោះ ភ្លាម ទៅ​ តាម​ សារជាតិ ​របស់​ វា។ មុន នឹង​ ដាច់​ ខ្យល់​, កសិករ បាន​ បន្លឺ​ ឡើង ទាំង​ ឈឺ​ចាប់​ ថា “អូយ! សម មុខ អញ ហើយ ដែល​ មាន ចិត្ត​អាសូរ ចំពោះ​ សត្វ មាន ពឹស!”

ទង្វើ​ ល្អ​ ធំ ប៉ុន ណា ក៏ មិន អាច ចង ជន​រ មិលគុណ

THE TORTOISE AND THE DUCKS

The Tortoise, you know, carries his house on his back. No matter how hard he tries, he cannot leave home. They say that Jupiter punished him so, because he was such a lazy stay-at-home that he would not go to Jupiter’s wedding, even when especially invited.

After many years, Tortoise began to wish he had gone to that wedding. When he saw how gaily the birds flew about and how the Hare and the Chipmunk and all the other animals ran nimbly by, always eager to see everything there was to be seen, the Tortoise felt very sad and discontented. He wanted to see the world too, and there he was with a house on his back and little short legs that could hardly drag him along.

One day he met a pair of Ducks and told them all his trouble.

“We can help you to see the world,” said the Ducks. “Take hold of this stick with your teeth and we will carry you far up in the air where you can see the whole countryside. But keep quiet or you will be sorry.”

The Tortoise was very glad indeed. He seized the stick firmly with his teeth, the two Ducks took hold of it one at each end, and away they sailed up toward the clouds.

Just then a Crow flew by. He was very much astonished at the strange sight and cried:

“This must surely be the King of Tortoises!”

“Why certainly——” began the Tortoise.

But as he opened his mouth to say these foolish words he lost his hold on the stick, and down he fell to the ground, where he was dashed to pieces on a rock.

Foolish curiosity and vanity often lead to misfortune.